Verslag 7

Verslag 7: Dag 20, 21, 22, 23 en 24

Vanmorgen zijn we dan vanuit Queenstown vertrokken richting het zuiden. Te Anau stond op de planning. Te Anau ligt nabij de Milford Sounds oftewel het Fjordengebied van Nieuw Zeeland. Eenmaal aangekomen in Te Anau waren we nog wat te vroeg om ons in te checken bij het hotel. Daarom hebben we onze pausmobiel vol gegooid met benzine en zijn we vertrokken de Milford Sounds. Dit is een weg van ongeveer 120 kilometer zonder tankstations of iets dergelijks. Op het einde staat echter weliswaar 1 café.

Onderweg naar de Milford Sounds stond ons weer een prachtig uitzicht te wachten. Mooie hoge bergen waar je op de top de sneeuw zag liggen. We reden over leuke slingerwegen, langs hoge afgronden en grote watervallen. Uiteindelijk kwamen we aan in Milford Sounds. Hier hadden we veel geluk en konden nog op een boottocht mee de fjorden in. Bijna twee uur zijn we door de Fjorden gaan varen. Wij dachten dat we alles wel een beetje gezien hadden maar vanuit het water hebben deze fjorden opeens een ander uitzicht!! Wederom hebben we een groep zeehonden gezien welke lagen uit te rusten op een grote rots. Op de terugweg besloot de schipper koers te zetten richting een waterval. We mochten kiezen om buiten te gaan staan of om binnen te gaan zitten. (PS de schipper zei dat dit het water van de eeuwige jeugd betrof). Dus Sanne en Mieke hadden graag dat Erik en Dennie buiten gingen staan, zoals dan ook geschiedde. Na bijna in de waterval, van 160 meter hoog, te hebben gestaan kwamen zij dan ook zeiknat terug. Dit bleek ook de waterval te betreffen waar Wolverine in de X-men film vanaf is gesprongen….
Nadat we terug waren met de boot zijn we naar ons hotel gereden midden in het stadje Te Anau.

De volgende dag zou qua rijden een rustdag voor ons worden. We bleven namelijk nog een dag in Te Anau. Dennie en Sanne hebben deze dag rustig door gebracht en hebben lekker rond gewandeld en zijn gaan mini golfen.
Erik en Mieke besloten om de middag lekker paardje te gaan hobbelen in Te Anau. Erik heeft zijn opdracht gehaald en is zonder van het paard af te vallen de middag doorgekomen. Welk paard de schijt wedstrijd heeft gewonnen is echter onbekend gebleven.

De volgende dag zijn we op tijd vertrokken richting Invercargill. Dit zou namelijk een lange dag worden. Vanuit Invergargill zijn we doorgereden naar Balclutha middels de Catlins tour. Dit is een tour langs de zuidkust met allemaal mooie bezienswaardigheden. We hebben onder andere een zeeleeuw van 1 meter afstand gezien. Tjongejonge wat kunnen deze beesten je laten schrikken. Kom je de hoek om ligt er opeens een mega exemplaar in het gras met een vin naar je te zwaaien….
Helaas hebben we geen geeloog pinguïn kunnen spotten. Daarom is dit dus de zeldzaamste pinguin!!!
Nadat we de tour richting Balclutha hadden afgerond zijn we weer terug gereden naar Invercargill om hier de nacht door te brengen. In het hotel hebben we nog naast een groep dames gegeten welke drie koppen groter waren dan Erik en Dennie. We wilden hier een foto mee maken maar dan leken we ook zo’n touristen.

Vanuit Invercargill reden we naar Dunedin. In Dunedin zijn we allereerst naar het schiereiland Otago gegaan om de geeloog pinguin te spotten… en nu komt vraag voor 10 punten. Hebben we deze wel, of niet gezien………………………………………………………………… Hier komen we later op terug,
Vervolgens zijn we naar het enige kasteel van Nieuw Zeeland gereden, Larnach Castle. Mieke kreeg de kriebels al in de buik en wilde al in een bruidsjurk van de kasteeltrappen af komen lopen. Erik wist zich gelukkig op dat moment nog in de houden. Verder was het een mooi kasteel met prachtige uitzichten over Dunedin en de kust.

Zijn jullie klaar voor het antwoord?? We hebben in ieder geval een groep zeehonden van heel dichtbij kunnen zien. Ze lagen namelijk te zonnen op een afstand van ongeveer 2 meter. Dit heeft geresulteerd in prachtige foto’s. En NEEEEE we hebben geen geel oog pinguïn gezien.
Na onze zoektocht naar de pinguïns zijn we Dunedin stad nog gaan verkennen. Terug in het hotel zagen we in een keer de drie koppen grotere dames op televisie welke we de dag eerder in Invercargill gezien hadden. Bleek dat dit het netbal team van Queensland Australia was. Geen wonder dat ze zo’n lange stelten hadden.

Vanuit de Dunedin stond de reis naar Christchurch gepland. Maar we konden natuurlijk niet weg gaan voordat we naar Baldwin street waren geweest, oftewel de steilste straat ter wereld. Wij dachten allemaal dat dit wel mee zou vallen en dat we al steile wegen gehad hadden. Toch toen we de bocht om kwamen rijden kreeg onze pausmobiel al slappe bandjes… Eerst toch maar even naar boven gelopen om wat foto’s te maken om vervolgens de pausmobiel naar hogere sferen te brengen. Met een klein aanloopje en niet hoger dan versnelling 2 kwamen we met plankgas en veel lawaai boven. Best vreemd om te rijden terwijl je alleen maar de lucht boven je ziet. En Ja dit is vastgelegd op beeld.

Op de route door naar Dunedin zijn we eerst gestopt bij de Moeraki Boulders. Dit was DE toeristische attractie van dit dorpje. Vol spanning liepen we de trappen af en zagen we een twintig tal stenen in de vorm van ronde ballen op het strand liggen. Spannend zeg. Het was leuk om een keer gezien te hebben maar we waren ook snel weer weg. Door naar Oumaru. Dit is een klein stadje met oude Venitiaanse gebouwen. Erg mooi om te zien vonden we alle 4. Na nog een korte stop in grijze dorpje Timaru zijn we doorgereden naar Christchurch. Hier moeten vermelden dat Christchurch wel erg indruk wekkend was. In het hotel vroegen we de route naar het centrum waar we vervolgens naartoe liepen. Hier echter alleen maar gesloten winkels half afgebroken gebouwen. Oftewel de sporen van de aardbeving van 3 jaar geleden waren nog duidelijk zichtbaar aanwezig. Een heel indrukwekkend beeld. We hebben nog rond gelopen op zoek naar het centrum echter konden dit niet vinden. In het restaurantje waren we gingen eten vroegen we nog waar het centrum zich nu bevond. Hier kregen we te horen dat er alleen nog maar een winkelcentrum in zeecontainers was en dat de rest was weg gevaagd door de aardbeving. Oftewel wat vroeger een prachtig en levendige stad was, was nu omgetoverd naar een kille omgeving.

DE DAG VAN HET SOUVENIERTJE….
Vanmorgen werden we allemaal wakker van regen en harde wind. Oftewel het stormde hier in Christchurch. Windstoten tot 140 km/u schoten aan ons voorbij. Het zou dus een vieze dag worden.
Eerst zijn we nog het centrum van Christchurch in gegaan om hier het winkelcentrum bestaande uit zeecontainers te bezoeken. In het centrum troffen we een twintigtal winkels aan in zeecontainers. Dit was volgens locale bewoners het enige winkelgebied wat er nog was na de aardbeving. Zo raar om te zien, dat kun je je bijna niet voorstellen.
Maar omdat er zo weinig winkels meer waren hebben we ook geen souvenirtje voor het thuisfront kunnen vinden. Zodoende hebben we onze heil gezocht in het naburige plaatsje Akaroa. Nouja naburig het was toch een uur en een kwartier rijden.

Onderweg zagen we de schade die de storm aan aan het richten was. Oftewel veel omgeknakte bomen. Eentje hebben we van heel dichtbij mogen beschouwen. Na de bocht lag er opeens een dikke boom over de weg en onze pausmobiel kon deze nog net via de berm ontwijken.
Eenmaal aangekomen in Akaroa…. Hier komt de cliffhanger….. alleen maar gesloten souvenir winkeltjes. Dit ivm een stroomstoring door de storm. Oftewel voor niets ons leven geriskeerd om een souvenier te halen.

Kortom wat hebben we vandaag geleerd…. Code rood in Nederland stelt niets voor en koop eerder je souveniertjes!!!

Morgen gaat de terugreis dan jammer genoeg beginnen. Gelukkig kunnen we rustig acclimatiseren in Dubai. Hier hebben we namelijk nog drie dagen tegoed om lekker te relaxen.

Vanuit Nieuw Zeeland “ E noho ra”, oftewel tot ziens!!!